Politie Schuttersclub Willebroek PSKW was in 1981 gevestigd in een grote loods waar politiemensen en burgers met pistool en revolver kwamen schieten. De loods was zo groot dat men zelfs over 50 meter schietbanen met een hoogte van een tiental meters beschikte. Alle disciplines werden uitgeoefend van precisie schieten tot IPSC, “pratical schooting” zoals men dit toen noemde. Men kon op silhouetten schieten, parcours schieten, achter hindernissen enz.

In het begin van de jaren 80 was nog alles toegelaten. Men kreeg een vergunning voor het aanschaffen van een vuurwapen bij de commissaris van zijn stad of gemeente zonder enig probleem. Dit gold evengoed voor één wapen als voor meerdere wapens; zolang maar u over een bewijs van “goed gedrag en zeden” beschikte werden er geen andere vragen gesteld. Had u een risicoberoep dan kreeg u ook een draagvergunning; zo kregen juweliers, bankiers, diamantairs, bewakers, wisselagenten en talrijke andere beroepen de mogelijkheid zich te verdedigen bij een overval (er waren er toen ook veel minder als nu).

De Politie Schutters Club kreeg steeds meer burgerlijke leden bij en dit bracht het politiekorps snel in minderheid en dat was niet de bedoeling. Het ergste was dat door werken aan een nieuwe hefbrug aan het kanaal te Tisselt de terreinen onteigend werden op 1 juli 1984. Voor al die redenen werd er besloten in 1984 om SKW te stichten met enkele leden meer gericht naar de burger.
Er werd druk gezocht naar een “nederzetting” in de streek, maar veel geschikte plaatsen waren er niet. Men moest een afgelegen plaats vinden om buurtbewoners niet met lawaai te hinderen en vooral veiligheid was belangrijk. De eerste mogelijkheid was een oude steenbakkerij. Het was een grandioze oven, meer dan 50 meter lang op 15 meter breed en wel 4 meter hoog. Het hele complex zat half onder de grond, bedekt met aarde en gras, het ideaal om geen geluidshinder te veroorzaken. Spijtig genoeg lag de prijs te hoog voor een juist startende schuttersvereniging met een veertigtal leden.
Toen kregen wij via de secretaris de mogelijkheid om voor een “prikje” een oude scheepswerf te huren van de toen “tij verbonden waterwegen”, dienst der Zeeschelde. Wij moesten toch wel even slikken toen wij het “karkas” van het gebouw zagen. Was dit een overblijfsel van 14-18 of van 40-45 ?

Toch staken de leden vol moed en enthousiasme de handen bij elkaar en werd er dagen lang gemetseld en getimmerd. Elektriciteit was er niet aangezien het gebouw te ver afgelegen was van de bebouwde kom, hierdoor moest men met een generator werken.

Langzaam zoals een Feniks verrijsde de schietstand uit zijn assen. Jaren werd er nog geschoten op zandgrond, zonder ventilators en zonder verwarming. De parking was een modderpoel. Aangezien het tijdens hoge tij de “gebouwen” onder water liepen, moest er een berm gebouwd worden van 2,5 meter hoog rond de twee loodsen.

Bij de officiële opening op zaterdag 20 april 1985 werden de Commissaris van Willebroek, Onderzoeksrechter en de Burgemeester uitgenodigd. De voornaamste Vlaamse pers was aanwezig (Gazet van Antwerpen, Het Laatste Nieuws, De Nieuwe Gazet, La Semaine d’Anvers, Ons Klein Brabant, Het Volk) en wij hadden voor de gelegenheid de “Al- oude schuttersgilde Den Crans”, de kruisboogschutters in traditionele klederdracht, van Antwerpen uitgenodigd.

Tijdens deze kleurrijke gebeurtenis mochten de Burgemeester Adriaensens, Commissaris Borgoni, Onderzoeksrechter Pourtois en de toenmalige Voorzitter de eerste pijlen schieten gevolgd door alle leden van de club. Het werd een echt gezellig volksfeest tot laat in de nacht.

Minder aangenaam was dat na een paar jaar het dak werd afgerukt door een kleine windtornado die ook veel schade aanrichtte aan verschillende huizen in Klein Willebroek. Maar de moed werd niet opgegeven en de verdere verfraaiing van de club werd door de moedige leden verder gezet.

Op een zondag na hevige regen en het opkomend tij waren de ochtendschutters rond de middag omringd met water, niemand kon de schietstand nog verlaten. GSM bestond nog niet maar toch hadden enkele wakkere buren uit Klein Willebroek de situatie zien aankomen en werden de SKW zondagschutters met een bootje uit hun nauwe positie gered. Dit kwam uiteraard ook in de lokale pers met de nodige foto’s.

In 2003 kwam er een nieuw dynamisch bestuur en aangezien de infrastructuur nu volledig afgewerkt was, kon SKW meer tijd besteden aan het organiseren van wedstrijden voor de leden, maar ook aan interclub wedstrijden in het kader van KVBSV en FKPA.
Door de nieuwe wapenwetgeving kreeg SKW een groot aantal nieuwe leden waarvoor opleidingscursussen worden georganiseerd door erkende monitors. Ook werd meer tijd geïnvesteerd in jeugdopleiding o.a. met luchtkarabijn.

SKW is uitgegroeid tot een grote sportfamilie waar iedereen zich thuis voelt, juniors en senioren, ervaren topschutters en nieuwe gemotiveerde starters.